Την ώρα λοιπόν που ήταν έτοιμος να σηκωθεί και να ευλογήσει τα Τίμια Δώρα, πέφτει από ψηλά μια σταγόνα Αίμα επάνω στο χέρι του και μάλιστα τον πιτσίλισε κιόλας.
Το είδε και τρόμαξε. Σηκώθηκε έντρομος, το κοίταξε, τον κατέλαβε ένα φοβερό δέος, ένας τρόμος ένας φόβος, μιά έκπληξη, μια έκσταση, πολλά ανάμικτα συναισθήματα, ακατάληπτα βέβαια για να μπορεί να τα περιγράψει ο πατήρ Αντώνιος. Σηκώθηκε επάνω και δεν ήξερε τι να κάνει.. Έγλειψε το Αίμα του Χριστού, τα είχε χάσει. Η Χάρις όμως του Αγίου Θεού ύστερα από αυτό το θαύμα, τον οδήγησε να δεί το Άγιο Ποτήριο και διεπίστωσε ότι ήταν άδειο! Είχε ξεχάσει να βάλει μέσα κρασί. Κοιτάζει το Σώμα και διαπιστώνει ότι αυτό ήταν ατρύπητο. Δεν είχε δηλαδή ολοκληρώσει την πρόθεση.
Ο ψάλτης έξω συνέχιζε το "Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν....". Ο π. Αντώνιος του έκανε νόημα να συνεχίσει (δεν είχε κόσμο, ήταν Σάββατο), πήρε την Αγία Λόγχη, τρύπησε τον Άγιο Άρτο και είπε: "είς των στρατιωτών λόγχη την πλευράν Αυτού ένυξε και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ" Γέμισε το Άγιο Ποτήριο, έβαλε το κρασί, έβαλε το νερό κανονικά, το ευλόγησε, το σταύρωσε και αφού τα τελείωσε όλα αυτά γονάτισε, ξαναδιάβασε την Ευχή του Καθαγιασμού, σηκώθηκε όρθιος, ευλόγησε τα Τίμια Δώρα και ο Πανάγιος Θεός μετέβαλε τον άρτο και τον οίνο - όπως γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία - σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Μετά τον Καθαγιασμό και το τέλος της Θείας Λειτουργίας, κατέλυσε το άγιο Ποτήριο και το καθάρισε τελείως.
Αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία του Σαββάτου πήγε και τα διηγήθηκε στον τότε Μητροπολίτη Πειραιώς Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη. Ο Μητροπολίτης του πήρε το χέρι και το μύρισε. Ευωδίαζε ολόκληρο με μία άρρητη ευωδία! Το πήρε και άρχισε να το φιλάει πολλές φορές!
-Δεσπότη μου! του είπε τότε ο πατήρ Αντώνιος
-Πάνω στο χέρι σου φιλώ το Αίμα του Θεού είπε ο Μητροπολίτης, το Αίμα του Θεού!!!
Αργότερα και μετά την κοίμηση του πατρός Αντωνίου, ο πολύ εφραστικός επίσκοπος όρθιος έλεγε σε άλλον ιερέα κλαίγοντας:
-Πάτερ Στέφανε το ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!
Αυτά είναι η Θεία Λειτουργία!
