Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Αγάπη είναι…

Με ρώτησαν τι είναι αγάπη… Ένας άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια που μόλις λίγο πριν μου είχε ψιθυρίσει με λυγμούς… μήπως δεν ξέρω να αγαπώ; Ένας άνθρωπος χαμένος στα γιατί, στα πρέπει και τις ενοχές. Μια ψυχή παγιδευμένη, σαν σε μια δίνη ψηλά στον ουρανό, μα που γνωρίζει πως το έργο της στην γη δεν έχει τελειώσει ακόμη.

Ήθελα χρόνο να σκεφτώ… Ποιος εγώ, που μόλις λίγες μέρες πριν έγραφα γίνε εσύ η αγάπη; Η αλήθεια είναι πως αλλιώς αισθάνεσαι και αλλιώς περιγράφεις σε γραπτό λόγο τα συναισθήματα. Συλλογίστηκα αυτές τις ακαριαίες σκέψεις που τρέχουν στο μυαλό σε χρόνους όχι γήινους. Σκέψεις τόσο γρήγορες μα συνάμα τόσο αργές. Σάστισα ακριβώς επειδή μου φάνηκε δύσκολο να το βάλω σε λέξεις, να το αγκαλιάσω με έννοιες. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ και δεν έπρεπε!

Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα να αισθανθώ τις λέξεις της αγάπης…

….αγάπη είναι η αγκαλιά που χτυπά την καρδιά και οι χτύποι της γίνονται φως μες στο σκοτάδι…
…αγάπη είναι να μπορείς να αισθάνεσαι την αγάπη των άλλων όταν τους την προσφέρεις…
…αγάπη είναι η σκέψη που σε κάνει να χαμογελάς ακόμη κι όταν όλα γύρω σου φαίνονται να   γκρεμίζονται…
…αγάπη είναι η ζεστασιά που ηρεμεί τις πιο δύσκολες στιγμές σου…
…αγάπη είναι το χάδι που δεν θες να αποχωριστείς πoτέ…
….αγάπη είναι ό,τι προσφέρει ευτυχία και γαλήνη στην ψυχή σου!

Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά ακόμη! Σαν ξεκινήσεις με αγάπη αυτό που αισθάνεσαι δεν θες να τελειώσει, να και κάτι ακόμη που είναι αγάπη…

Κι όμως, γύρω μου κοιτώ και αντικρίζω τόσους ανθρώπους που κάπου στο δρόμο σταμάτησαν με την αγάπη, απομακρύνθηκαν από την αγάπη, έχασαν το δρόμο… Σαν πως και εγώ δεν ήμουν κάποτε ένας από αυτούς! Είχα απογοητευτεί, είχα παραδώσει τα όπλα έλεγα πως μόνο αχαριστία, προδοσία, πόλεμοι και μίσος είχαν επιβιώσει σε αυτόν τον πλανήτη. Μα πώς να ζήσεις χωρίς αγάπη; Όχι, χωρίς αγάπη δεν ζεις, απλά επιβιώνεις και αυτή η επιβίωση δεν αξίζει σε κανένα πλάσμα του Θεού.

Εσύ που πιστεύεις στην αγάπη, άπλωσε το χέρι σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείς, αγκάλιασέ τους, άσε τους να αγγίξουν τους χτύπους της καρδιάς σου μέχρι να τους οδηγήσουν στο φως που γεννά την αγάπη. Η αγάπη υπάρχει μέσα μας, εμείς είμαστε η αγάπη!

Οι "μεγάλοι" άνθρωποι

Οι μεγάλοι άνθρωποι βολεύονται με τα μικρά, εκείνα τα μικρά που συνήθως είναι απαρατήρητα για όλους μας. Δεν τα πιάνεις με γυμνό μάτι αλλά με καθαρή ψυχή και ανοιχτό μυαλό. Επιλέγουν να κάνουν με αγάπη αυτό που κάνουν. Η δημιουργία είναι ζωή και η τεμπελιά ένας αργόσυρτος θάνατος.

Βρίσκονται συνεχώς μέσα σε μια κίνηση-όχι αυτή του αφηνιασμένου πολιτισμένου ανθρώπου-αλλά κίνηση εαυτού. Αλλάζουν θέση και δεν παίρνουν τίποτα ως δεδομένο και αλήθεια. Κρατούν τα χέρια σφιχτά και χορεύουν με τους άλλους, αφήνοντας τα σώματα τους ελεύθερα να αναπνεύσουν. Δείχνουν εμπιστοσύνη. Οι λέξεις τους έχουν μεγάλη σημασία γιατί, αν και μικρές, συμπληρώνουν το μεγάλο νόημα. Ποτέ δεν φλυαρούν για να εκβιάσουν την παρουσία τους ούτε για να δαμάσουν τους συνομιλητές τους.

Αυτοί είναι που κατανοούν τους άλλους όχι από λύπηση αλλά από σεβασμό. Συγχωρούν όταν θέλουν και όχι όταν πρέπει. Δεν αποζητούν την αναγνώριση και τον θαυμασμό. Προχωρούν αμέριμνοι δίχως να ακούν τα χειροκροτήματα ή τα γιουχαρισματα των άλλων. Δεν είναι αλάνθαστοι αλλά δεν είναι αυτή η ευκαιρία που ψάχνουν. Βλέπουν μέσα από τα λάθη τους την ωρίμανση και την νέα γνώση. Είναι αυτάρκεις, έχουν χαράξει τα όρια τους και σέβονται των άλλων. Η απόρριψη είναι μια αντανάκλαση της πραγματικότητας και όχι το αντίθετο της αποδοχής.

Συνυπάρχουν, δεν συμβιώνουν έτσι απλά. Η συνύπαρξη προϋποθέτει αγώνα ενώ η συμβίωση συμβιβασμό. Αγαπούν μόνο αληθινά. Δεν διατηρούν μια στάση τυχάρπαστης καλοσύνης και υποστήριξης για όλους. Οι μεγάλοι άνθρωποι δεν ζουν απελπισμένα, ελπίζοντας. Χτίζουν κάθε μέρα αυτό που θέλουν να πετύχουν. Έχουν μέρες που μοιάζει δύσκολο να διώξουν τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν τα προσπερνούν όμως και δεν τα κλείνουν σε κουτάκια.

Όλοι κρύβουμε έναν μεγάλο άνθρωπο μέσα μας, άσχετα αν στην δίνη της καθημερινότητας είτε χάνουμε τα μικρά, είτε πληγωνόμαστε όταν δεν καταφέρνουμε τα μεγάλα. Αν και μοιάζει δύσκολο, δεν είναι αδύνατο. Αν και μοιάζει πιστευτό, θέλει υπομονή και προσπάθεια. Να ξεφύγεις από τα συνηθισμένα και τα «προγραμματισμένα» και να επιλέξεις να εκπλήξεις τον εαυτό σου και την ίδια την ζωή.