Το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική
καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει και όχι να λύσει προβλήματα,
ειδικά στο επαγγελματικό πεδίο. Είναι απείρως αποτελεσματικότερο να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός και καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:
1. Με το να είναι
κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων
Όταν κάποιος
είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε «ψυχούλα», όλη την ώρα, σε όλες τις
περιστάσεις και αρνείται να «πατήσει πόδι» και να δείξει ποιος πραγματικά
είναι, μοιραία βιώνει μια άκρως ενοχλητική μοναξιά. Με αυτή τη συμπεριφορά
δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι
βαρετός, αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος έχει την
τάση να μην εμπιστεύεται όσους έχουν μόνο ένα πρόσωπο: το αγγελικό.
Εξ’ άλλου
οι ξυνοί, οι άδικοι, οι αχάριστοι, οι αγενείς, οι δήθεν, οι "ξέρεις ποιός/ποιά είμαι εγώ" και οι «με γεμάτες τις τσέπες, αλλά
με άδειο μυαλό» θα σε πατάνε πάντα.
2. Με το να είσαι
μονίμως ευγενής, ανεκτικός και τίποτε άλλο, μοιραία «θυματοποιείσαι»
Αν κάνετε τα
πάντα, για να κρατάτε τους πάντες ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Aυτού του είδους η συμπεριφορά «ταΐζει» ένα τέρας που σας φέρνει
μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά.
Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι».
Και φωναχτά, αν χρειαστεί.
Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία,
σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις και προσφορές/προτάσεις, που τον υποτιμούν και
τον εξευτιλίζουν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις:
όταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όριά μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.
3. Η υπερβολική
καλοσύνη μας αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό
Με το να κάνουμε
συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοι είμαστε εμείς. Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος της ημέρας
αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σ’ εμάς.
